wszystko za nic, i wszystko na nic

„czego wciąż mi brak, co tak cenne jest” – śpiewa polska wannabe queen U.,

jako kobieta mogłabym powiedzieć, że brakuje mi czasu na salony piękności,

pieniędzy na zabiegi, paliwa na dojazdy,

brakuje mi ładnych paznokci, gęstych włosów, torebek M. Kors, perfum Channel, złota na każdym palcu, drogich pudrów, legalnego, białego proszku,

brakuje mi zgrabnej figury, chudej dupy, wielkich cycków, szczupłych nóg

nie botoks zdobi człowieka, nie szata zdzierana co wieczór

brakuje mi ładnych zdjęć na insta, kolorowych pocztówek z całego świata, magnesów z wojaży i podbojów,

nie mam ładnego domu, którym mogłabym się pochwalić, nie mam extra samochodu, którym mogłabym cię dogonić

a jednocześnie

brakuje mi intelektu, polotu i finezji, dawnej bystrości umysłu, łapania w lot nie tylko męskiej spermy,

brakuje mi kilku zer na koncie, przed przecinkiem

brakuje mi cierpliwości, brakuje mi czasu,

nie mam nic, co mogę stracić

rodziny, domu, pieniędzy na koncie, sił, nadziei

podupadam na zdrowiu

Olga dawno wyszła z siebie, nie za mąż, nawet nie zaraz wraca

pustka, płacz i zgrzytanie zębów (nie, to nie owsiki)

w sumie – jestem jednym wielkim brakiem

na Ziobrę to przynajmniej mówią zero – a to już coś więcej, niż nic

pewnie dlatego oddałabym wszystko za ciebie

wszystkie moje narkotyki świata

płacę z góry, PayPo, all in, va banque,

zbliżeniowo, od jutra jestem cała twoja, u ciebie

tylko zgódź się

co z tego, że wszystko za ciebie

jak to wszystko na nic

więc logicznie upraszczam: wszystko za nic?

czy to się opłaca? w świecie transakcji, gdzie wołanie o pomoc, potrzeba obecności bliskiej ci osoby budzi obojętność lub śmiech

odpowiadam zatem na tę obojętność i śmiech,

cóż – nikomu się nie opłaca dostać „nic”

pewnie dlatego wciąż jestem niczyja

nieswoja nawet

i niech pierwszy rzuci kamieniem ten kto kocha samego siebie

tylko bez kłamstw i obłudy, polaki-chrześcijaniaki

bo tak – z tego wypada się spowiadać